Οι developers Βασίλης Κουτσούκος και Νίκος Εμμανουηλίδης μιλούν για το Phobos Subhuman, το video game που έρχεται για να συνδυάσει sci-fi, Ιστορία, adventure και ένα post apocalyptic σκηνικό στην Αθήνα του μέλλοντος.

To 2047 η Αθήνα είναι μια πόλη σε ένα post-apocalyptic σκηνικό, μετά από έναν ακόμη παγκόσμιο πόλεμο, με την υπερθέρμανση του πλανήτη να έχει χτυπήσει κόκκινο, την τεχνητή νοημοσύνη να έχει δημιουργήσει νέες συνθήκες διαβίωσης και την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων απανταχού παρούσα. Το παιχνίδι, που συγκεντρώνει πολλά στοιχεία κλασικού μυστηριώδους adventure αλλά και ένα δυνατό combat system, έχει, μεταξύ άλλων, αναφορές στην αρχαία Σουμερία, ενώ περιέχει στοιχεία και από την αρχαία ελληνική κουλτούρα.  

Το concept του Phobos Subhuman, του παιχνιδιού που δύο Έλληνες developers πρόκειται να λανσάρουν τους ερχόμενους μήνες από την εταιρεία underdog virtual –το demo του κυκλοφορεί αυτές τις μέρες για influencers, δίνοντας μια πρώτη γεύση απ' όσα ετοιμάζουν εδώ και μερικά χρόνια–, μοιάζει κάτι παραπάνω από ελκυστικό. 

Νομίζω ότι στην Αθήνα δεν υπάρχουν καλές υποδομές για να εξελιχθούν ταλαντούχοι άνθρωποι σε οποιαδήποτε κατηγορία, είτε πρόκειται για developers, είτε για ηθοποιούς, είτε για τραγουδιστές, είτε για οτιδήποτε άλλο.

Ο Βασίλης Κουτσούκος και ο Νίκος Εμμανουηλίδης είναι οι developers που έχουν αφοσιωθεί στο Phobos, χτίζοντας μια ομάδα δέκα ατόμων που δουλεύουν επάνω στο παιχνίδι προκειμένου αυτό να λανσαριστεί μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2022.

Ο Βασίλης είναι στον χώρο του video animation σχεδόν είκοσι χρόνια και άρχισε να ασχολείται με το gaming development το 2015, ενώ έναν χρόνο μετά άρχισε να διδάσκει και σε ΙΕΚ στην Ελλάδα. Ο Νίκος μεγάλωσε στη Γερμανία και σπούδασε εκεί γραφιστική αρχιτεκτονική και design. Οι δυο τους έχουν χτίσει έναν πυρήνα που εξελίσσει μέρα με τη μέρα ένα game του οποίου τα κομμάτια ενώνονται, προκειμένου να δώσουν ένα αποτέλεσμα που αναμένεται να ενθουσιάσει. 

«Το 2018 ιδρύθηκε η εταιρεία και στα τέλη του 2018 ουσιαστικά αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στο Phobos. Η ομάδα αποτελείται από έμπειρους artists αλλά και από juniors, που είναι μαθητές μου», λέει ο Βασίλης. 

«Η ιδέα γεννήθηκε το 2017. Μου αρέσει πάρα πολύ να ασχολούμαι με το Διάστημα, γενικά με πλανήτες και “συμπαντικά” φαινόμενα, αλλά και με την Ιστορία – ήξερα την ιστορία των δύο ρωσικών probes που ξεκίνησαν για τον Φόβο, το Ρhobos 1 και το Ρhobos 2», συνεχίζει.

Η αποστολή στην οποία αναφέρεται ο Βασίλης πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1988 από τη Σοβιετική Ένωση. Δύο «ανιχνευτές» σε μια μη επανδρωμένη διαστημική αποστολή με το όνομα «Phobos» εκτοξεύθηκαν στις 7 και στις 12 Ιουλίου με στόχο να μελετήσουν τον Άρη και τα δύο φεγγάρια του, τον Φόβο και τον Δείμο. 

«Το πρώτο εξαφανίστηκε στον δρόμο και το δεύτερο –εκεί είναι το μυστήριο– εξαφανίστηκε πενήντα μέτρα από την επιφάνεια του φεγγαριού του Φόβου, με μια λάμψη. Πριν εξαφανιστεί είχε στείλει κάποιες φωτογραφίες που έδειχναν τα σημάδια που είχαν αφήσει στον πλανήτη κομήτες κ.λπ.», συμπληρώνει.

«Mπορώ να πω ότι ήταν η αρχική έμπνευση για το παιχνίδι, που ξεκίνησε να φτιάχνεται ως space game με αστροναύτες, αλλά στη συνέχεια επεκτάθηκε πολύ η ιδέα, καθώς μπλέξαμε και κάποια πράγματα, που δεν θα ήθελα να αποκαλύψω, γιατί έχουν να κάνουν πολύ με το σενάριο». 

«Νοµίζω ότι στην Ελλάδα, µε την κρίση και με αυτά που περνάμε όλοι µας, ήταν πολύ καλή ιδέα να φτιάξουμε κάτι µόνοι µας, χωρίς να υπάρχει εξάρτηση από κάποια εταιρεία ή κάτι άλλο, και να δούμε πού πάμε. Ξέρουμε τι μπορούμε να κάνουμε, πού είμαστε καλοί και πού όχι, και είπαμε να το ρισκάρουμε», προσθέτει ο Νίκος. 

— Όσον αφορά το concept, οι ρίζες της ιδέας πηγάζουν από αληθινά γεγονότα, τα οποία συνδυάστηκαν µε ανεξήγητους μύθους και φαινόμενα; Πόση έρευνα χρειάστηκε για να προσαρμόσετε την ιστορία σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον;

Βασίλης: Κάναμε μεγάλη έρευνα σε σχέση με τις συνθήκες διαβίωσης στο Διάστημα και μετά σε σχέση με τη σουμεριακή και ελληνική κουλτούρα που εμπλέκεται στη συνέχεια στο σενάριο. Ασφαλώς έχουμε βάλει και κάποια γεγονότα που είναι αληθινά, αλλά έχουμε προσθέσει και μυθικά στοιχεία, καθώς πρόκειται video game. Πάντως, έχουν γίνει έρευνες μηνών για να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε αυτό που θέλουμε να περάσουμε». 

Νίκος: Το concept του game, για µένα, στην ουσία έχει να κάνει με απλά ζητήματα, όπως από πού ερχόμαστε, πού πάµε, γιατί αφήνουμε να µας συμβεί κάτι και τι κάνουμε γι' αυτό. Η ιστορία όντως βασίζεται σε γεγονότα που υποτίθεται ότι συμβαίνουν, αλλά στην υπερβολή τους.

— Πώς μοιάζει η Αθήνα του 2047; Τι σας έκανε να επιλέξετε την πόλη αυτή ως περιβάλλον των ηρώων; 

Βασίλης: «Μέσα στο παιχνίδι και στο concept έχουμε βάλει έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ της καινούργιας ανατολικής συμμαχίας, που αποτελείται από τη Ρωσία, την Κίνα και την Τουρκία όπως τις ξέρουμε σήμερα, γενικά την Ασία, και της δυτικής οικονομίας, της ήδη υπάρχουσας, που είναι κυρίως η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Αμερική.

Αρχικά υπήρξε ένας οικονομικός πόλεμος ανάμεσα στις δύο αυτές συμμαχίες, που κλιμακώθηκε έντονα με σαμποτάζ προϊόντων από τη μία πλευρά του πλανήτη στην άλλη και εξελίχθηκε σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, επηρεάζοντας το κλίμα παγκοσμίως. Δημιούργησε global warming, ανέβηκαν τα επίπεδα της θάλασσας και οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να χτίσουν τείχη γύρω από τις πολύτιμες πόλεις τους, προκειμένου να τις προστατεύσουν από τα καιρικά φαινόμενα.

Όμως λίγοι, οι πιο εύποροι, οι πιο «χρήσιμοι» πολίτες επιλέχθηκαν για να ζουν σε αυτές. Οι υπόλοιποι ζούσαν εκτός των τειχών, σε τρώγλες, τους άφησαν στο έλεος του Θεού, της φύσης. Μία από αυτές τις πόλεις, λοιπόν, είναι και η Αθήνα. 

Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, αλλά το έχουμε γράψει έτσι ώστε να εκτυλίσσεται στην Αθήνα κυρίως επειδή είμαστε Έλληνες αλλά και επειδή το παιχνίδι έχει κομμάτια από την αρχαία ελληνική κουλτούρα. Θα περιλαμβάνει τα Αναφιώτικα, την Ακρόπολη, καθώς και το Πανεπιστήμιο.

Το κέντρο της Αθήνας είναι φτιαγμένο κατ’ εικόνα και ομοίωση του τωρινού, με τη διαφορά ότι έχουμε ολογράμματα στις ταράτσες των κτιρίων με διάφορες διαφημίσεις. Υπάρχουν και πολλοί που βιώνουν augmented reality, όπως το pokemon go. Υπάρχουν πάρα πολλά παιχνίδια και η εικονική πραγματικότητα είναι πολύ έντονη. Μπορεί στη μέση του δρόμου να βλέπεις κάποιον να παίζει κάποιο παιχνίδι, αντί απλώς να περπατά.

Επίσης, υπάρχουν πολλά drones για delivery, έλεγχο, καθώς και τα λεγόμενα hyperloop trains, υπέργεια τρένα που πάνε πάρα πολύ γρήγορα από τη μία πόλη στην άλλη. Όλα τα σημερινά social media που έχουμε περιλαμβάνονται σε ένα τεράστιας νοημοσύνης AI, το οποίο είναι και ο σύμμαχος ουσιαστικά του πολίτη, δηλαδή οτιδήποτε χρειαστεί, θα του το δώσει.  

Νίκος: «Η Αθηνά είναι ένας κόσμος γεμάτος χάος και ανασφάλειες, είναι όμως και γεμάτη κόσμο που προσπαθεί να εκφραστεί. Υπάρχουν πάρα πολλά άτομα που ακολουθούν καθημερινά στην πορεία τους και υπάρχουν άτομα που ξεφεύγουν απ' ό,τι είναι κανονικό. Προσωπικά, αυτό µε έκανε να φύγω από τη Γερµανία και να έρθω στην Αθήνα. Ήταν κάτι που με εξέφραζε.

Νομίζω, λοιπόν, ότι η Αθήνα στο µέλλον θα είναι όπως και τώρα. Θα έχει έναν παλμό που δεν θα συγκρίνεται µε τον παλμό πολλών χωρών στην Ευρώπη. Η επιλογή της Αθήνας για το παιχνίδι βεβαίως έγινε γιατί ζούμε εδώ και θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε µε καλό τρόπο αυτή την, κατ’ εμέ, υπέροχη πόλη».

— Σε τι φάση θεωρείτε ότι βρίσκεται η Ελλάδα όσον αφορά ταλαντούχους/-χες developers; Πόσο δύσκολη θεωρείτε ότι είναι η απόφαση να ξεκινήσεις κάτι δικό σου και να μείνεις σε αυτό, παρ' όλες τις δυσκολίες; 

Βασίλης: Είναι σίγουρα πάρα πολύ δύσκολο κι εμείς έχουμε συναντήσει πολλές δυσκολίες για να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε. Υπάρχουν ταλαντούχοι/-ες developers, υπάρχουν άτομα που ασχολούνται με αυτό το κομμάτι, διότι είναι μια πάρα πολύ δημιουργική δουλειά, μια παγκοσμίως ταχύτατα εξελισσόμενη βιομηχανία. Σε αυτήν τη χώρα, όμως, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεκινήσεις κάτι δικό σου και να μείνεις σε αυτό, γιατί δεν έχει ενισχύσεις. Εμείς στην αρχή χάσαμε και δάνεια που προσπαθήσαμε να πάρουμε.

Φυσικά, έχουμε κάνει πάνω από εξήντα applications για κρατική ενίσχυση στον τομέα, χωρίς ανταπόκριση. Σταματήσαμε, όμως, το 2019 γιατί βρήκαμε δικό μας κεφάλαιο, από την τσέπη μας. Ίσως στο επίπεδο που έχουμε φτάσει να είναι πιο εύκολο, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες για κάποιον που θέλει να κάνει αυτήν τη δουλειά. Είμαστε πολύ πίσω ως χώρα. Ταλαντούχοι υπάρχουν σίγουρα, ναι, και υπάρχει group για game developers στην Ελλάδα, είναι ωστόσο μια δουλειά που ακόμη δεν είναι mainstream. Πρόκειται για μια πολύ σπάνια ειδικότητα. 

Νίκος: Νομίζω ότι στην Αθήνα δεν υπάρχει καλή υποδομή για να εξελιχθεί κάποιος που έχει ταλέντο, αλλά ακόμα δεν είναι γνωστός, σε οποιαδήποτε κατηγορία, είτε πρόκειται για developers, είτε για ηθοποιούς, είτε για τραγουδιστές, είτε για οτιδήποτε άλλο.

Αυτό από τη µια σημαίνει ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, από την άλλη ότι αν κάποιος είναι ταλαντούχος, δουλέψει σκληρά επάνω στο αντικείμενό του και δεν τα παρατήσει, η πιθανότητα να κάνει όνομα και να ξεχωρίσει αυξάνεται. Αυτό δεν σηµαίνει, βέβαια, ότι θα µπορεί να δουλεύει σε ένα περιβάλλον χωρίς να τον εκμεταλλεύονται ή ότι θα παίρνει τα χρήματα που αναλογούν στη δουλειά που κάνει. 

Η OMAΔΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ βρίσκεται σε μια σημαντική φάση όσον αφορά την κυκλοφορία του παιχνιδιού, αφού, μετά το πρώτο τρέιλερ, κυκλοφορεί το demo για influencers, κάτι που αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα για το παιχνίδι. «Ο κόσμος θα μπορέσει να το δοκιμάσει, καθώς το demo είναι πολύ καλός οδηγός, και ελπίζουμε εντός του 2022, το πρώτο εξάμηνο, να το κυκλοφορήσουμε», λέει ο Βασίλης.

Οι καθυστερήσεις, βέβαια, στην κυκλοφορία games, ακόμη και σε εταιρείες-κολοσσούς, είναι συχνό φαινόμενο, καθώς το testing σε beta μορφή και τα λάθη που μπορεί να προκύψουν ενδέχεται να πάνε την παραγωγή πίσω για μήνες. Ο στόχος, όμως, για το Phobos είναι αυτός. 

— Υπήρχαν στιγμές που σκεφτήκατε ότι το ρίσκο ήταν μεγάλο; Τι σας έκανε να συνεχίσετε να δουλεύετε το παιχνίδι;

Βασίλης: Ήταν πολλές αυτές οι στιγμές. Στην αρχή έκανα μεγάλη έρευνα και είδα ότι πολλοί στο επάγγελμα αυτό κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στους καινούργιους που μπαίνουν σε αυτό, κυρίως στο κομμάτι της προβολής. Ανησυχούσα πολύ για την προβολή και το marketing, αν θα ήταν αρκετά καλό ώστε να φτάσουμε το επιθυμητό επίπεδο αγοραστών για το παιχνίδι και να πούμε ότι είναι κερδοφόρο ή ότι, τουλάχιστον, δεν έχουμε χάσει λεφτά.

Ωστόσο έχουμε πάει καλά μέχρι στιγμής στον τομέα αυτό, δηλαδή μας έχει βγει αρκετά η προσπάθεια και το παιχνίδι, είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος. Είναι κάτι που δεν το περίμενα. Μετά είναι η ποιότητα, για την οποία προσπαθήσαμε πάλι όσο μπορούσαμε. Υπάρχουν άλλες εταιρείες που κάνουν παραγωγές με 1.000, 1.500 άτομα, άλλες με 30 και 50. Η δική μας ομάδα, που είναι 10 ατόμων, είναι πιο μικρή κι αυτό αυξάνει το ρίσκο, γιατί δεν μπορείς να χτυπήσεις σε ποιότητα τους τεράστιους developers, έτσι το κοινό σου μικραίνει.

Ωστόσο έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε τους στόχους μας όσον αφορά και την ποιότητα και το marketing. Οπότε είμαστε σε μια πρωτοφανή πορεία εξέλιξης που μας ικανοποιεί και εύχομαι να πάει έτσι, και καλύτερα. 

Νίκος: Το παιχνίδι βρίσκεται σε µια πάρα πολύ καλή στιγμή. Τώρα δένουν όλα. Ό,τι έχουμε φτιάξει, µπαίνει στην πλατφόρμα και δένεται για να δημιουργηθεί ένα παιχνίδι που ένας χρήστης µπορεί να απολαύσει.

Βέβαια, υπήρχαν πολλές στιγμές που σκεφτόμουν αν αξίζει το ρίσκο ή όχι. Κάθε φορά, όμως, έφευγε πολύ γρήγορα αυτή τη σκέψη, όταν έβλεπα την ιστορία και την έτρεχα στο μυαλό µου, θεωρώντας ότι ο κόσµος που θα παίξει και θα απολαύσει αυτό το παιχνίδι θα δει κάτι καινούργιο. Εκεί όλες οι σκέψεις για το ρίσκο κάπως φεύγουν.

Εγώ και όλη η ομάδα είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι γιατί αυτήν τη στιγμή έχουμε την ευκαιρία να φτιάξουμε κάτι που ελπίζουμε ότι θα µοιραστεί παντού και θα το συζητάνε στους δρόμους της Αθήνας, ίσως και παραέξω. Είναι πάρα πολύ ωραίο συναίσθημα αυτό. 

ΠΗΓΗ:lifo