Αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι «ναι», τότε καλό θα ήταν να γνωρίσεις ότι πρέπει ν' αλλάξεις «τροπάρι»... χθες. Βλέπεις υποδυόμενος μονίμως το «καλό παιδί» στον χώρο εργασίας σου, ουσιαστικά το μόνο που πετυχαίνεις είναι να δημιουργείς νέα προβλήματα στον εαυτό σου, για δύο βασικούς λόγους: Πρώτον -και παρά τα όσα ενδεχομένως πιστεύεις- με τη συμπεριφορά αυτή δε γεφυρώνεις αλλά δημιουργείς μεγαλύτερη απόσταση από τους συναδέλφους σου, μιας και τους στερείς μονίμως τη δυνατότητα να σε προσεγγίσουν και ν' αρχίσουν να σου συμπεριφέρονται πιο φυσιολογικά. Πρόσεξε: Δε λέμε καλύτερα ή χειρότερα, απλά πιο «φυσιολογικά».

Δεύτερον, σπαταλώντας μονίμως ενέργεια στην προσπάθεια σου να γίνεις αρεστός σε όλους τους άλλους (πλην του εαυτού σου, προφανώς...), έρχεσαι πιο κοντά στην εξάντληση -τόσο την πνευματική, όσο και τη σωματική.

Ενημερωτικά, τα ακόλουθα σημάδια αποτελούν την ασφαλέστερη ένδειξη ότι υποφέρεις από το «Σύνδρομο του Καλού Παιδιού»:

> Θεωρείς τον εαυτό σου δοτικό (και περηφανεύεσαι μονίμως γι' αυτό).

> Τις περισσότερες φορές δείχνεις (χωρίς απαραίτητα να είσαι) υπερβολικά χαρούμενος.

> Οι περισσότεροι φίλοι σου από το γραφείο είναι γένους θηλυκού.

> Προσπαθείς μονίμως και με οποιοδήποτε κόστος ν' αποφύγεις τις συγκρούσεις στον χώρο εργασίας σου.

> Ασχέτως συνθηκών και καταστάσεων, είσαι ευγενικός σε βαθμό παρεξήγησης.

> Κάνεις πάντα, τα πάντα για να ικανοποιήσεις τους πάντες.

> Συμφωνείς με όλες τις απόψεις.

> Δεν περνάει εβδομάδα χωρίς να κεράσεις κάποια στιγμή καφέ / μεζεδάκια / γλυκά «τα παιδιά στο γραφείο».

> Είσαι τόσο υποτακτικός σε βαθμό που τρομάζεις τους συναδέλφους σου.

> Δεν μπορείς ποτέ να πεις όχι.

> Είσαι πάντα πρόθυμος να βοηθήσεις.

> Μονίμως επιζητάς την επιβεβαίωση.

Μετά απ' όλα αυτά, μήπως θέλεις ν' αλλάξεις, λοιπόν; Αν ναι, καλό θα ήταν να ξέρεις ότι η πολυπόθητη αυτή αλλαγή σου θα πρέπει να στηριχτεί απαραίτητα στους παρακάτω δύο «πυλώνες»:

Η συνέχεια στην επόμενη σελίδα.

Αντί να σπαταλάς ενέργεια προσπαθώντας να είσαι ευγενικός με τους πάντες, προσπάθησε απλά να είσαι ο εαυτός σου.

> Στη συναισθηματική σου απελευθέρωση, η οποία ξεκινά από την παραδοχή ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά σου οφείλεται σε μια μορφή «εθισμού», τον οποίο θα πρέπει ν' αποβάλλεις από τον οργανισμό σου.

Πριν κάνεις οτιδήποτε άλλο, λοιπόν, θα πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ή, ακόμη καλύτερα, να του υπενθυμίζεις σε καθημερινή βάση ότι δεν τρέχει και τίποτα αν πεις, έτσι γι' αλλαγή, κι ένα «όχι». Θυμήσου: ό,τι και να κάνεις και, κυρίως, όσο καλά κι αν το κάνεις αυτό, κανείς δεν πρόκειται να είναι ποτέ 100% ικανοποιημένος από την προσπάθειά σου. Οπότε, «όχι και πάλι όχι» -χωρίς φόβο μεν, με πολύ πάθος δε.

> Στη ουσιαστική διαφοροποίηση της συμπεριφοράς σου, πράγμα που σημαίνει ότι αντί να σπαταλάς ενέργεια προσπαθώντας να είσαι ευγενικός με τους πάντες, προσπάθησε απλά να είσαι ο εαυτός σου.

Για να το πετύχεις αυτό, ξεκίνα ν' αφιερώνεις λίγο ποιοτικό χρόνο στον τύπο που σε κοιτάει κάθε πρωί μέσα από τον καθρέπτη. Τι ακριβώς εννοούμε «ποιοτικό χρόνο»; Απλά, διάβασε κανά βιβλίο ή δες καμιά ταινία που να βασίζεται στη ζωή και το έργο κάποιου / κάποιων πραγματικά επιτυχημένων ανθρώπων και, κατόπιν, αναλογίσου: Πόσοι από αυτούς τους ανθρώπους έφτασαν στην κορυφή αποτελώντας τις «δουλάρες» τρίτων; Απλά, κανείς...

ΠΗΓH:askmen